سلامت

شاخص توده بدني يا BMI عددي ست كه ميزان چاقي و لاغري افراد را با استفاده از داده هاي وزن و قد محاسبه مي كند. محاسبه bmi  ميزان چربي بدن را بطور مستقيم اندازه گيري نمي كند، اما تحقيقات نشان داده اند كه مقدار BMI با سنجش مستقيم ميزان چربي بدن مرتبط است. مقدار BMI به ما نشان مي دهد كه آيا در محدوده وزني نرمال و سلامتي قرار داريم يا نه. البته بر كسي پوشيده نيست كه هر شخص با توجه به سن، جنس، ميزان فعاليت، اندازه جثه و عوامل ديگر مي بايست داراي وزن ايده آل خود باشد، اما از آنجا كه محاسبه وزن ايده آل نياز به محاسبه دقيق و تخصصي دارد، لذا از بي ام آي به عنوان شاخص عمومي براي افراد بالاي 18 سال استفاده مي شود. نحوه محاسبه آن بسيار ساده است و در بسياري جاها براي مشخص كردن اضافه وزن و كسر وزن استفاده مي‌شود.شاخص توده بدني از طريق تقسيم وزن فرد به كيلوگرم بر توان دوم (x²) قدش به متر بدست مي آيد.

آيا شاخص خوبي براي سلامتي است؟

علي‌رغم نگراني‌ها مبني بر اينكه BMI به درستي تشخيص نمي‌دهد كه آيا يك فرد سالم است، بيشتر مطالعات نشان مي‌دهند كه خطر ابتلا به بيماري‌هاي مزمن و مرگ زودرس در افراد با BMI كمتر از 18.5 (“كم وزن”) يا 30.0 يا بيشتر (“چاق” افزايش مي‌يابد. ).به عنوان مثال، يك مطالعه گذشته نگر در سال 2017 بر روي 103218 مرگ نشان داد افرادي كه BMI 30.0 يا بيشتر داشتند (“چاق”) 1.5 تا 2.7 برابر بيشتر در معرض خطر مرگ پس از يك پيگيري 30 ساله قرار داشتند.مطالعه ديگري بر روي 16868 نفر نشان داد كه افرادي كه در رده BMI “چاق” قرار داشتند، در مقايسه با افرادي كه در رده BMI “عادي” قرار داشتند، 20٪ بيشتر در معرض خطر مرگ ناشي از همه علل و بيماري هاي قلبي بودند.

محققان همچنين دريافتند افرادي كه در رده «كم وزن» و «به شدت چاق» يا «بسيار چاق» قرار داشتند به ترتيب به طور متوسط ​​6.7 سال و 3.7 سال زودتر از افراد در رده BMI «عادي» جان خود را از دست دادند (6Trusted). منبع).مطالعات ديگر نشان داده اند كه BMI بيش از 30.0 به طور قابل توجهي خطر ابتلا به مشكلات مزمن سلامتي مانند ديابت نوع 2، بيماري قلبي، مشكلات تنفسي، بيماري كليوي، بيماري كبد چرب غير الكلي و مشكلات حركتي را افزايش مي دهد.

علاوه بر اين، كاهش 5 تا 10 درصدي در BMI يك فرد با كاهش نرخ سندرم متابوليك، بيماري قلبي و ديابت نوع 2 مرتبط است.با توجه به بيشتر تحقيقاتي كه نشان مي دهد خطر ابتلا به بيماري هاي مزمن در ميان افراد چاق افزايش مي يابد، بسياري از متخصصان سلامت مي توانند از BMI به عنوان يك تصوير كلي از خطر يك فرد استفاده كنند. با اين حال، نبايد تنها ابزار تشخيصي مورد استفاده باشد.

عوارض شاخص توده بدني بالا

در ادامه به برخي از مشكلات ناشي از چاقي اشاره مي شود.

• ناباروري: اگر در سن باروري هستيد، BMI بالا مي تواند منجر به ناباروري شود. اگر قصد بچه دارشدن داريد بايد با تغيير در سبك زندگي تان، شاخص توده بدني تان را كاهش دهيد.
• ديابت نوع ۲: BMI بالا مي تواند شما را در معرض ريسك ديابت نوع ۲ قرار دهد. مي توان با پيروي از يك رژيم غذايي مناسب و ورزش ديابت خود را كنترل كنيد.
• فشارخون بالا: اين عارضه عمدتا با BMI بالا مرتبط است. فشارخون بالا مي تواند منجر به مشكلات جدي قلبي-عروقي شود. مي توان با پيروي از رژيم غذايي كم سديم و ورزش اين شرايط را كنترل كرد.
• آرتروز: BMI بالاي ۲۵ مي تواند با مشكل آرتروز هم همراه باشد. آرتروز موجب درد مفاصل شده و بر توانايي حركت تاثير مي گذارد.
• اختلال خواب: BMI بالا مي تواند منجر به آپنه خواب شده و ريسك كم خوابي شديدي را به همراه داشته باشد. آپنه يا اختلال خواب مي تواند منجر به مشكلات قلبي-عروقي و كوتاه شدن طول عمر شود.
• شاخص توده بدني مقياسي براي اندازه گيري ميزان تناسب وزن نسبت به قد است. اين شاخص از طريق حاصل تقسيم وزن بر مجذور قد فرد محاسبه مي شود.